Birazdan geçecek gece
Gözlerimi kapadığımda parmaklarının dokunsallığında aşk kalacak
Tüy gibi üzerimde...




Birazdan geçecek diyorum
Bir kitabın orta yerinden papatya
Sesim benimle buğulanıp çarpacak omuzuna
Bütün saatler aşka vurur
Geçen mevsimden kalan
Çatılarla

Kaybolan uçurtmaların kuyruğunda elin





Dünyanın en güzel çocukları
Hala dipdiri gözlerinde
Gökyüzünün bohçasından turuncu ay’la soyunuyorum
Gece mavisi denizlerin çağırdığı gemide
Beyaz gecenin düğmeleri ilikli
Bir yıldız donuyor
Sessiz sessiz akıyorum
Yanımda güz kuşları






Dilimde
Sözcüklerin hepsi birden konuşuyor
Sol yanım mum titreğinde sayfalara ışık serptikçe
Gözyaşında Istanbul kokan trenlerle bağlan haletime
Çok yalnızım
Dışarıda üşüyorum






Uyandığımda sabah
Göğsümün yarasını açtı
Duyuyor musun?
Sarmaşıkların aydınlık gölgesinde
Rüzgarın sesini
Ah..
Bir avuç toprakta ne hüzünler büyütür sevinç
Saksıdaki sardunya

Körkuyularda düşlerim kadar güzelsin


Karanlık nakış işledikçe
Gamzende gül açıyorum
Yüzümde genişliyor ayna
Sõyle bana ey sevda
Biz ölmeden ölmeyelim
Bu şehir ki
Kokuna tülleniyor
Perde perde