Ölüm bıçağını sapladığında hiç bir yanı kımıldamaz duvarların...



Sabahlara ellerini koyacak yer bulamayan analar ağlarken
Oturur bir sandelyede konuştuklarımı dürterim
Sağa sola dönen seslerin bulut kapılarından
Aklım yuvarlanır taa oraya
Anlarım ki,kalbin aynasında
Yaşıyorum






Sevda dilinde kuş sevinci
Havalanıp uçarken yakınıma
Parlayan gözlerim çiçek toplar
Aşkı parmak uçlarında hissederim
Çenemin damarından düşen ışıklar
Tık tık atarken yüzünün kenarında
Saçlarım omzuna iner yağmur uysallığında
Deniz bakar pencereden
Kat kat yeşiller
Okşa dudaklarımı
Gölgesine uzansın gök









Ötede bir köprü üstünde
Seni çok özledim
Hiçbir imge anlatamazken içimin istasyonunu
Şehirler ormanlar geçer bakışlarımın arasından
Ben bu kadar değilim
Beyaz atları sulara verdiğimden beri
Yüzümün yarısı güler
Soluğumu duyuyor musun
Zıp zıp oynuyor Küçük bir balık
Ruhunda








Sensiz geçmiyor geceler
Yarı uyanık hallerim diri
Bir vapur yanaşıyor adım atıyorum
Gittikçe sana
Ki,kullanılmamış cümlelerim var
Gel birlikte yazalım bu şiiri

Başbaşa kalsın
Sen ve ben