0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
940
Okunma
mesafe şarlatanı hayata dair bir gölge
çabuk kapılar ardında sıkışan kalbini soğutmaya çalışan
geçip geçip gelmeyecekmiş gibi
yeni ağız tadıyla mutluluklar uyandırsam
umutlar uyandırsam dinler misiniz beni
denizi terk edip karaya ilk adım attığımda
boğulan balığı suya döndürmüşler
nefes almış
bir gülümsemiş ki mavi
çarşı pazar insanlar sarılmış birbirine
bir de martılar selam eder gibi gökyüzüne
ölüp orada yazı kışı baharı anımsamak
nasıl oluyor niçin ve beyaz
kuşku ile ağaçlara adımı soruyorum ki
yapraklar susup aşkıma cevap vermedikten sonra
saklanıp adada çiçekli bahar yutmak
sonra unutmak olan biteni
sonsuzluk rüyasının sonuna varmak
uyanmak gözlerimi açtığımda hiçliğe.
