Uyumayı seviyorum uyanmak için
Geceyle kaygan kaldırımları kulaçlarken
Ay ve yıldız altında düşe düşüyoruz
Öfke ve bakışları bıraktığımız yerde
Kimse yok sevgilim
Sanki pastelle boyamışlar bu şehrin
Kimsesizliğini







Sakalların arasından inerken bir sokağın ayakucuna
Yer yumuşak
Canlı bir tabloda kuşlar kıyılara yerini almış
Yanıbaşımızdaki aşkın ter gölüne
Dudaklarını uzatınca
Suyla öpüşmenin dansı
Başlıyor







Bunun bir rüya olmasından korkmuyorum
Melekler kanatlarını perde gibi gerince üzerimize
Bizi bizden başka kimse görmüyor
Hem ne farkeder yerle gök arasında
Uçuyoruz ya çocuklar
Gibi







Kalbin aynasına bak
Aynı anda birbirimize çarpışan iki deli
Tıpkı o günler gibi
Tıpkı uzaktan yansıyan dikey ışıkların yakınlaşıp
Tutulması gibi
Öyle titrek
Öyle parlak







Sen şimdi inanmazsın ama
Az önce gözlerimi açtığımda
Yanımda sen vardın rüyadan da
Gerçek