Bakışlarımı tavana diktiğim noktada büyüyor gökyüzü
Kirpiklerimin ucundaki sis dalgalanan deniz
Kıvrımlarını duvarlarıma çeken
Terlerken başucumda kendim
Islak gölgeler gecelerce saatlerime
Uğuldayan...







Işıklar geçiyor karşımdaki aynadan
Işıklar/evler ve kuleleler
Odamın ülkesi
Insansız yürüyorlar yatağıma
Devriliyor aşk suskun ihtişamıyla
Uykularıma








En çok
Kentin ağzı açık kapıları gülüyor
Içeri giriyorum
Elini tutarken derinliğin
Kitaplar ve kalemler
Bulutlar ağlıyor








Aslıolan kadar gerçek içimden dışıma akan
Sol yanımın hüdası
Aşka inanmayı seçtim
Sür atlarını hızlıca yoluma








Rüyaların hakikatında buluşmak
Koklandığında koybolacak gibi durmuyor
Ki,sesimde tatlı nağmedir akşam
Ve geceye örtülen tül gibidir sessizlik
Beklemek yüreğinin ucuna gebe
Soluk doğurmaktır

Açar mı pencerelerini
söyleyeceğim en güzel söz
Ruhumdaki manzaraya

Çünkü,
yanmayı düşlemek
Gönül bahçesine güneşler açtırır