Çatlamış camların muşamba ile örtülen dışında
Cılız görünürdü ışıklar
Akabinde sevinç naraları çıkardı dışarı
Kirlenmemiş insanlıklardan kalma
Nasır bağlamamış sohbetler arasında
Üstelik daha ikinci köprüsü yoktu iki yakanın
Çocukluğumda kalma İstanbul’dan


Vecd ile secde edilirdi gece kondu
Mahallelerinde
Üstelik dinler özgür yaşanmıyordu
Henüz ihtilal yeni olmuştu
Ve Kenan paşa Tanrı gibi korku salmıştı
Daha büyümeyen çocukluğumun başlarında
Mahçuptu sevdalar
Afişler asılıydı her yerde
Elleri silahlı adamlar geziyordu bilindik yerlerde


Hemen hemen her gün
Birinin ellerinde kelepçe kele paça sürülüyordu yerlerde
Kapı arlıklarında korkak çıkan hıçkırıklar eşliğinde
Ölüme gidiyordu bir baba
Çocuklarının gözleri önünde
Boynu bükük yavrularını geriden bırakarak
Arkasını gözleyerek


Öyle bir zamanda tanıdım aşkı
Babası haksız yere asılmış Marika’yı
Camdan cama bakışırken çocuk duygularla
Sindim yüreğime sıkı sıkı sarmalayarak
Marika ihtilal çiçeğim
Marika çocuk gözlerimin bayram arifesi
Marika sevincimin kursağıma dizilmiş akidesi
Bir pazar sabahı sıra kadem bastın annenle
Ve o günden sonra bir ben kaldım beninle


Mehmet Kılıçel