Umut yorulur,zaman yorulmaz.
Soludukça, ciğerlerin çürür de
sevda yangınında, duman yorulmaz
Savrulur ordan oraya, tutunmak için
yapraklar yorulur, rüzgar yorulmaz
Bıçak gibi saplanır yaşanmamışlık
Anılar yorulur, düşler yorulmaz...

Umut, takılmışsa kuşun kanatlarına
Şu gökler yorulur, kuşlar yorulmaz .
Yardan gelen cefayı çeker de sine
Gönül yorulur, sevda yorulmaz
Aşkın hamurunda ayrılık varsa
Kavuşmalar yorulur, veda yorulmaz.

Sevinç, pusup kalmış, ayazlarında
hüzün salınarak gelir, akşamüstü
Çiçekler boynunu büker de bir bir
Baharlar yorulur, güzler yorulmaz
Tam da sükûtun zamanı şimdi
Suskunluklar yorulur, sözler yorulmaz

Sevda bir yangındır, dokunup geçse
küle döner insan, ateş yorulmaz.
Bulutlar ağlarken vuslat düşüyle
çatlar toprak yorulur, Güneş yorulmaz

Ümit yoksa, beklemek ölüme eştir
Can telef olur da, hasret yorulmaz
Uykular haram göze, nöbetler uzar
Geceler yorulur, efkar yorulmaz .
Ne çare Mecnun misali düşsek çöllere
Aşıklar yorulur, çöller yorulmaz..
Sözcükler de ölür günün birinde
Sevdaya mezar kazan diller yorulmaz

Ayşegül Bahceci
28.11.2017