Dağ gibi yiğit gençler!
bir çiçek sunar gibi,
Ruhu teslim eyleyip
canlarından geçtiler.
O cesur cengaverler,
arslan gibi kükreyip
Düşmana korku salıp,
Göğe bayrak çektiler.

Bükülmez tunçbilekler!
Geriye dönmeksizin
Toprağa nikahlanip
ölümü yâr seçtiler.
Bir karışından bile
Vazgeçmeyip vatanın ,
Yeminle and içtiler.

O Ölümsüz neferler!
kanat takıp uçtular .
Vatan uğruna şehit,
kurbanlık bir koçtular.
Onlar ne mubarekler!
Apak sineli erler !
Al kanlara boyanıp
Şehadeti seçtiler .
O ulvice makama
Canla paha biçtiler...

Geride kalanları,
Bu millete emanet;
Bağrı yanık bir ana
Boynu bükük yetimler
Kanadı kırık eş
Gönlü bir kardeştiler ...
Ve dahi ardlarından
vefa, minnetle anıp
Topyekün dua eden
Koskoca millet’tiler...

İnanç dolu yûrekler!
Din, ırz, Vatan uğruna
Ne zaman gerekirse
Kanlarıyla toprağa
Huzur barış ektiler.
Halbuki onlar da
Bakışları hülyalı
bir güzele sevdalı...
Anaları için, ömürlük emektiler.

O kutlu hür yiğitler
Birlik, dirlik adına
Bedenleri toprakta ...
Ruh ile kanatlanıp
Rabbe pervaz ettiler .
_Nasip olmaz herkese !_
_yâ Rab, bize de lütfeyle!_

İman ile yükselip ebedlere göçtüler...
Şehadet şerbetini kana kana içtiler ...
Ne kutlu o neferler!...

Ayşegül BAHÇECİ
21.01.2017