Zor zamanlardı onlar ,ben öğrenci sen işsiz
Cebimizde kuruş yok ,bir tek sevgi eksiksiz

Sevdalandık biz bize ,konuşurduk gözgöze
Herşey rüya gibiydi ,evleniyorduk biz de

Nişan düğündü derken, hayata düştük birden
Bir evladımız oldu, lütuftu rabbimizden

Daha yirmi yaşında tüm yaşantım değişti
Hem dersler hem annelik, evlilik yaman işti

Sevgiyi katık edip,her güçlüğe direndik
Şehri bir uçtan uca bisikletle geçerdik

Arkanda eş ve bebek, ne yolları aşardın
Sanki bisiklet değil ,kanadınla taşırdın

Sen türküler söylerdin, ben yürekten dinlerdim
Senin olan herşeyi ,kalbimle benimserdim

Zorlukları aştık biz ,hayatla güreştik biz
Çok şükür yenilmedik,dertlere gülüstük biz

Sen çok gayretli biri, hep çalışkan ve merttin
Hangi işe el atsan ,hemen tamam ederdin

Herkes seni çok sever, değer verir, sayardı
Kime yoldaş olsaydın ,senle gurur duyardı

Çalıştıkça başardın, başardıkca yükseldin
Yüreğin hep zengindi ,bizi de zengin ettin.

Zamanla evimiz arabamız da oldu
Zahmetli yolculuklar, hatıralarda kaldı

Zor günlerimizde bile "sen hiç yorulma" dedin
"Tüm kazancım senindir ,kazandığımla yetin "

Hayatı senle bildim .seni ne çok sevdim ben
Hiçbir şeyim yok iken ,senle dünya kurdum ben

İki evladım,sen ben ...huzurluydu yuvamız
Yürekten darbe aldık talan oldu dünyamız

Bir anda neler oldu ,aşkımıza göz değdi
Çabucak uzaklaştın,seni götüren neydi?

Ardından sorularla kaldım bir tek başıma
Kimseye diyemedim ,ağu kattın aşıma

Neden çekip gittin sen ,bize neler ettin sen
Bir ömrü heder ettin, dön gel nerede isen

Şimdi çocuklarınla anıyoruz hep seni
Günü güne ekleyip, gözlüyoruz dönmeni

Hatırla ey sevgili ,gönlünü yokla sen de
Birleşsin yollarımız her iki alemde de...

Ayşegül Bahceci
06 .01.2017