hiçbir kuvvet müktedir değil
bana onu asıl çehresinden başka bir çehre ile düşündürmeye

bunca zaman hiç durmadan
önümdeki resmin tam ortasından bana bakan gözleri

hala yerinde sayıyorsa kalp çarpıntılarım
yavaş yavaş boşluğa kayıp gidiyorsa gözyaşlarım

garip garip huyların sahibi bensem
kalemi ısırmak , masanın üstünü dağıtmak gibi

elbet tüm bunlar bir şeyin alameti olmalı









benim düşünce saatlerim pek uymaz öyle herkesinkine
meşhurdur vakitlerimin karmakarışık duyguları
aradan uzun yıllar geçsede bu böyle

bazen şehrin karanlık kaldırımlarında
bazen hiç tanımadığım bir otel odasında

sırf bitip tükenmeyecek gibi görünen geceleri tüketmek için
bir gecenin yalnızlığına karşı koymak için









ben etrafındaki hayata pek fazla kendini kapıp koyverenlerden değilim
kendi kendimle, kendi fikirlerimle yalnız kalmayı severim

gündüzleyin bir perde kapanır üstüme
kocaman kalabalıklardan

sade bir türkiye vatanadaşı gibi
karışırım sokaklara,caddelere

tanımak isteyenler tanırlar beni
dudaklarımda ki mor mürekkep lekelerinden
nasır tutmuş parmak uçlarından

beni herhangi bir parkın
her hangi bir bankında görebilirsiniz

bir simitçiden simit alırken
bir ağacın altında uykulara dalmış
istanbulun herhangi bir semtinde









aklımdan bir çok şey geçiyor
bunların hiçbiri bir hatıra değil

aralarında kaybolduğum kadar eski değil
önümde akıp duran uçsuz bucaksız deniz gibi
vallahi yalan söylemiyorum

şimdi karşımda
beni yarım gözle süzen birinden bahsediyorum

küçük bir roman kızına benzeyen
sivilceli kansız yüzü
narçiçeği kırmızılığındaki dudaklarıyla

kim olduğumu çıkardı galiba



redfer