11
Yorum
27
Beğeni
0,0
Puan
1430
Okunma

Kanatlarını çırpmaya korkan bir kuş iken
itilip düştüm dalımdan.
Umutlarım gibi
sarı yapraklar döküldü ardımdan
Bocaladıkça ıslak toprakta
sığamadım İstanbul’a...
Gidişler kadar
silişler takıldı ayağıma.
Çöktüm kül kedisi gibi
bir ormanın ortasına.
Ezip geçti ruhumu acılar
Yoksulluğun işkencesiydi
ayağıma uymayan ayakkabılar.
Huylu huyundan vazgeçmez
en iyi ben bilirdim
Ama ölesiye
ama bitesiye...
Acımasız tınılara
zincirlenirken bedenim.
Dönüşlere açılmadı kapılar
tay tayda kaldı adımlar.
Bıraktım söz geçmişimi
Sokağımın kenarına
Küskün bir çiçek
’’Göç’’ etti şiire her satırında
Birleşik zamanların
Hem mağdur hem mağrur sesiydim
yenik düşmeden
adına çaresizlik denen hayata...
Ferdaca