23
Yorum
41
Beğeni
5,0
Puan
2245
Okunma

neresinden baksam hayatın
acılar hep aşina
belli belirsiz ışık vermeye çalışan
deniz fenerlerinin göz kırpmaları
gecenin uzunluğunu müjdeliyor adeta
oysa gece nöbetini
yavaş,yavaş devrederken tana
yoğunlaştı güneşin ateşi
hüzünler beslenirken acısından kaderimin
nedir bu mazlum hallerin
neden sağanak atar gözlerin
titrek dudaklarında hüzünler kol geziyor
düşür bir tebessümle yerlere
ardına bakmadan çek git
bulut yükleme safir gözlerine
geçmişte kalan mevsimler
buz tutup çatırdatmadan düşlerimizi
sana dair biriktirdiğim iklimlere geç
sana araladığım kapıdan gir içeri
orada ,bir aşk huzmesi bekliyor seni
çocuksu gülüşler dağıtıyor
sen yıkanacaksın o masum gülüşlerle
yeniden doğacaksın adeta
vaveylalardan arınacak benliğin
yapışıp kalacaklar dağ yamaçlarına
acıtan gölgeler düşmeyecek
o safir gözlerine bir daha
HÜLYA ÇELİK
5.0
100% (30)