yeni başlamışken bu hayatın sevinçlerine
avurtlarım çöker
kahpe bir düşten uyanırken
dizilir acılar baharlarıma
kırarken dallarını döker yapraklarını baharımın
çok erken gelen hazan

ilk bahardı oysa yaşamı muştalayan
yaş donar gözlerimde birden,
göz kapaklarım buz keser
es derim deli rüzgar, es esebildiğin kadar
konuşturma beni basıp küfürleri ardından

öyle bir çatlat-ki gözlerimdeki buzları
dağlar göçsün seslerinden
yaş yerine dolu düşsün gözlerimden
ancak böyle durulur yüreğimdeki isyan

kılıç kesilsin kirpiklerim
biçsin ne varsa yeşeren acılardan
bir temmuz kesiği at giderken
yaksın yüreğimdeki cehennemle bir olup
yaksın gemilerini dağlasın yüreklerini
bu dünyayı çirkefe boğan zihniyetlerin

ya sabır diyor ruhumda-ki ses
çığlık,çığlığa uyanır bedenim,derin bir düşten
neden deşiyor sinemi bunca el bunca surat
toprağı böğrüme doldurup
gözlerimi sonsuza kadar kapatasım var

neden, her şey bu kadar karışık
neden, bu dünyanın her yerinde
acıya ve açlığa alıştırılmış insanlar var
bu bebelerin ne günahı var
anne ve babalarının yürekleri
zincire vurulmuşken
nasıl yürür bu hayatlar

neden, kan yağıyor göklerden
sızıyor durmadan yüreklere
nedir yaşamı kızıllara çalan


acılı hayretler içinde insanlar
bumuydu insanlara biçilen fiyat
Allah kullarına böyle yapmazken değer verirken
neden çirkefleşti her şey

neden nadanlığı sürüyor dünyanın
döne, döne eline ne geçiyor
bu insanlar neden ağlıyor neden acı çektiriliyor
canlar neden yakılıyor neden evleri yıkılıyor
neden
neden
işte bu yüzden bedenimi sırtlayıp
bu dünyadan gidesim var

HÜLYA ÇELİK