yollar çıkmaz sokaktır
uzun ve ince
yola bir yol inince
yollar yola ilhaktır
gidilmeyince

her şekil her biçimden
bilinse yürek sızın
“kanı donar kansızın”
yollar geçer içinden
ansızın

yol üstünde inceden
saçlarıma şiir yazıp durdular
bir “üçüncü tekil” ile vurdular
onlar zaten önceden
vardılar

yola taş döşenmeden
sigarasız aç susuz
çırılçıplak uykusuz
beklerim üşenmeden
kuşkusuz

ar ettim yolu
yoldan önce vardım ben
senden önce gördüm ben
var ettim yolu
kördüm ben

şiir içime akar
alır dermanlarımı
yakamazlar da ormanlarımı
beni bir şiir yakar
yazar fermanlarımı

aşka giden yolumdun
dağlar taşlar aştım ben
tam sana ulaştım ben
benden başka yol umdun
şaştım ben

yola düşsem acıksam
heybemde ’laf-söz’ olsa
heybem yansa köz olsa
uzun bir yola çıksam
bir çift ela göz olsa

son sahne son gösterim:
yunus gibi soğuk suda yusunlar
beni yolun kıyısına koysunlar
yol kıyısı kabrim olsun isterim
d u y s u n l a r!