körpedir
ağzı süt kokmaktadır
dumanı üstündedir henüz ayrılığın
gece artığıdır elde avuçta kalan
neler olmuş, ne ipler kopmuştur geceden
allah bilir!
yabancı bir acıdır beraber uyanılan
mahmurdur acı, mahurdur o beste gibi
ama seyrektir
ama sarı
buğday sapları gibi seyrek ve sarı!
/riyadır belki
belki rüyadır/
eski bir intikamdır belki geceyi güne ekleyen
bir sestir belki, bir melodi
ya da
dilime çevrilmeyi bekleyen bir enstrümandır ihanet
git/ar’ıma dokunan parmaktır ya da..
/ışımıştır gün!

bir başka gün doğmuştur cama
’dalarken gece gama’
uykusu kaçmıştır uykunun
telafisi yoktur bunun
/ışımıştır gün!

eyersiz ata binmiştir gelin
(eğer siz,
ata bindiyseniz eyersiz; bilirsiniz)
__ağlamaktadır gelin
gitmektedir ama
gidecektir ama
gitmelidir ama...
bilir aşrı aşrı memleketleredir
bilir yüksek yüksek tepeleredir
ve bilir ’uçan da kuşlara malum’dur bu gidiş!
kuşlardır ölü ölü yağan gökten
ağlaktır
muğlaktır
mutlaktır
__muhakkaktır içli içli ağlamaları kuşların
’uçan da kuşlara malumdur’ artık
/ışımıştır gün

’o kimse’ her kimse;
yoktur o kimse, yoktur hiç kimse
dal kırılmadan toplanmıştır meyve
yerli yerincedir hayat
keza
ve
ki
bir ateşli gülüştür küçük bir şehirdeki devlete ait evi yakan
yanmıştır ev, soğuktur henüz ateş
p/is kokusu kalmıştır sabaha
şerefsizliğin şerefine sökün etmiştir gayrı kadehler
yanan yanmıştır, ’şerefe’dir artık;
’yarasın dostlar’
dostlar vallahi de billahi de yarasın!
/ışımıştır gün

oyun zora yeniktir
utancın rengi eladır artık, masumdur kırmızı
boştur uçuşu turnaların
boşunadır açması güllerin
nafiledir tesellisi şiirlerin
gerçektir aydınlığın aydın yüzü...
.
.
ey saçlarında gümüş taşıdığını sanan adam
sen ey kendi yaptığı putu yiyen kadın
ey şiirle şair arasının kapanmış mesafesi
yerle gök arasının kurşuni rengi
ey gün
ey ışıyan gün
ey kahpe gün
Yalçın Kaya’lıkların sesiyle beni dinle
dinle ve ilet:

-’Anne Bak..! Yine ihanet’

ve
ışımıştır gün! ...