gecenin uzunluğunca alıp kendimi karşıma
ve çekip üstüme duvarları
martı düşleriyle şarkı söyleyip
sonsuzluğu düşünüyorum
beni unutsun herkes
üstüm başım yıldız
kanatlarımda arzu
alabildiğine...
yazgıda dinsin
sehrin gürültüsü
öyle ıssız kalsın odam
yok
ağlamak geliyor içimden
insan kalabalığından
göçüverecekken
başın
gözlerimi arkada
bırakma






yalnızlığımın
şu deli ağacını giy tenine
pencere kenarlarında ince sızı
karanlığın sivriliğinde
gözbebeğime uzamakta
köprüler yürümekte
kapatın demir kapıları
toz oluyorum





hızlı hızlı
göğsümde kalbin çarpar
su gibi
koyulurum koynuna
sana uzanır
sana kıvranır
sana titrer

uyurum






bakın
bir uçurtma geçiyor
koş dilimin lal çocuğu
bulutlar öldürmeden seni
yaşımı sil
siyah
beyaz
bütün çocukları






sayarak günleri
uzaklara sarmalı içimi
gece yarısı elbiselerimi
gülümseyen gözlerini
uzun kirpiklerimde parmakları olan
baharı bekliyorum





biliyorum
bir sabah bütün tomurcuklar güle dönecek
gücüm
kuvvetim
ışığım

biliyorum.