Bulutundan ayrılan damlaların,
Toprakla buluşması gibiydi,
Gönlüne düşmek,
Yüreğine akmak.
Başka bir güzeldi yani,
Sağanak olup sana yağmak...
Bilemezdim ki;
Kuru bir çölden ibaretsin.
Bilemezdim ki;
Islanmayı hiç tatmamış,
Yağmurun farkına varmamış,
Güneşin sürekli yaktığı,
Sıcağında tabanların kavrulduğu,
Tozun toprağın savrulduğu,
Kuru bir çölden ibaretsin...
Anlayamazdım ki;
Bu sebeptendi beni sevmeyişin,
Anlayamazdım ki;
Bu sebeptendi kadir kıymet bilmeyişin,
Kendini kötü hissedişin...
Demek ondanmış beni istemeyişin,
Bir türlü yeşile dönmeyişin.
Ve benim sana asla yetmeyişim.
Demek ondanmış sicim gibi yağsam da;
Sana fayda etmeyişim.
Sende kalamayışım,
Kalbini kazanamayışım...
Ben benden sanırdım lakin,
Anladım ki sendenmiş,
Sendenmiş işte her ne yapsam,
Hiç bir şey yapamayışım.
Ateş olsam,
Yine seni yakamayışım.
Sebebi senmişsin sevgili;
Sel olsam da,
Sana doğru akamayışım...

Celal BAHAR