Gidiyorum bazen,
Gittiğime gel diyemeden.
Kaçıyorum her şeyden ve herkesten.
Kaderden kaçılmadığını bilemeden.
Kor ateşin etrafında,
Kanat çırpıyorum sürekli,
Yanacağımı bile düşünmeden.
Öyle kapılmışım ki,
Işığında dolaşıp duruyorum,
Gece gündüz üşenmeden.
Bir kutsalı tavaf gibi.
En büyük sevap gibi.
Kapılmışım işte,
Bilinmeze tek cevap gibi.
*
Sanki burada yansam,
Orada kurtulacağım.
Sanki o an uykuya dalsam,
Kollarında uyanacağım.
Bir kere yüzünü görsem,
Sonsuza dek huzur bulacağım.
Lakin akıl bu,
Er ya da geç başa geliyor.
Bunlara inanan da sen,
Gerçekleri bilen de sen diyor.
Bir hayale aldanan da sen,
Hayal olduğunu,
Söyleyen de sen diyor.
O an tüm beden titriyor,
Ayaklar sendeliyor.
Çok sürmüyor ve akıl,
Bir daha baştan gidiyor.
O an yürek tekrar sen,
İlle de sen diyor...
Bu çelişki bende,
Sürekli tekrar ediyor...

Celal BAHAR