Bu gün seni anlattım birine,
Söz konusu ayrılığa değinmeden önce güzel şeyler yaşamışız biz.
Sen şimdi kaybolduğum yüreğine bir Bak,
Ölmemişimdir belki de...

Onca savaşmana rağmen,
Sağ çıkılmaz sandığın badirelere göğüs gere gere
Belki de yatmamışımdır gömdüğün yere...
Ben ki ecel terleri döken bütün cümlelerime rağmen sevdiğimi söyledim Sana,
Kopmuştum hayattan yeniden baglandım, yetmedi birde sana baglandım,
Sen benden elbet koptunda;
Bende bittiğini söyleyenlere inanma...

Bazen diyorum ki kendi kendime,
Sevdin ulan, sevdin!
Belki sevdiğin kadını seçemedin, ama sevdin...
Belki sende beni sevdin ama,
Sevilene yapılmayacak ne varsa, yapmakta bir adım geri durmadın.
Sevilene yapılıcak bir gönül vardı bende,
Onuda yapmadan yıktın.
Bir gün gittin işte.
O gidişi anlamıştım ben, herkes dedi bu dönmez geriye.
İşte bunu anlamamıştım.
Döner dedim bekledim, bana doğru bır adımı bırak,
Seslendiğimde sana, sesim bana geri bile dönmedi.
Sevginin namlusu döndü şakaklarıma.
Vur ulan vur! dedim.
Dokunmadı bile.

Sorun şu ki sana inandım.
Söylediğin her yalana beni sevdiğin gerçeğini göz önünde bulundurarak,
Sana inandım.
İnanılmaz gelen birşey de yoktu zaten.
Sesine ihtiyacım var ama.
Öyle ki. Şu an bu şiiri dinleyebilmen bile adil değil.
Sesimi duyuyorsun sesini duymuyorum.


Birbirimize verdiğimiz sözlerde unutuldu tarafımızca.
Hatırlanacak birşey kalmadı sende,
Oysa bende bu koca ihanetin her ayrıntısı,
Bana seni seviyorum dediğin o parktaki merviden.
Sana çıkan bütün yollarda seni hatırlayıp gülmem,
Hepsi aklımın bir köşesinde volta atıyorlar kalbime.
Aklım kalbime yenik,
Bende birşey kalmamış hayata yönelik.
Sana yönelip son bir kez,
Belkide söylesem kimse duymaz diye,
Belkide kimsenin duyupta haz edeceği bir şey değil bu.
Ama seni seviyorum.
seni seviyorum dünyanın en uslu yaramazı...

14.10.2017 02:37 ybarskanmay