Sen...
Ne gözlerimdeki hüznü okumayı becerebildin,
Ne gönlüme dokunmayı.
Ne yanındayken sarılmayı becerebildin,
Ne uzakları yakın ederek bir olmayı.
Ne dertlerime derman olmayı becerebildin,
Ne erkek gibi alnımın ortasından çekip vurmayı.
Ne beni yaldızlı yalanlarınla kandırmayı becerebildin,
Ne en doğru laflarına bile inandırmayı.
Ne gök kubbeyi benim için yere indirsen,
Ne çektiğim acılarımı teker teker dindirsen,
Ne kötü kaderimi terse döndürsen,
Ne sokak ortasında vurup öldürsen...
Şimdi ben...
Ne sana bir daha, seni seviyorum diyebilirim,
Ne bir daha seni eskisi gibi sevebilirim.
Ne seni içimden söküp atarak silebilirim,
Ne sonsuza kadar sana geri dönebilirim.
Ne senle beni birbirimize ekler toplarım,
Ne seni yüreğimin en dibine saklarım.
Ne rüyamda dahi senin adını sayıklarım.
Ne seni bu yaptıkların yüzünden ayıplarım.