8
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
884
Okunma
mavinin çelik gibi fışkırın bağrında
hayat yeniden ellerime doğarken
mutlaka pas tutan kıvrımlarıma
sarılacaktır gökkuşağı.
yollara düştüğünde incinen sesim
aşklar mı diyordum yalan
şimdi anlatsın bir atın yürüyüşünde
güzelliğimi rüzgar
köpüren yelelerindeki
sevinci
mi.
ey sevgili
dağları anlat bana
uzakların
uzanıp kıyısında sırtüstü yattığım
suyun sesini.
toprağını getir bana
üzerine bastığımız
bahçeyi
yormadan nefesini
karlar tozsa bile.
bir şeyler var değişen
değişmesi gereken
üstelik
kolay savaş değil bu kıyım
dilime seni biriktirirken/
kent ve yeryüzü sızlarken
yine sana gideceğim
gök gök.
-bırakma ellerimi-
5.0
100% (14)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
