yüzünü eğip bakıyor suya
yaprakların gölgesi gölgesiyle alay eden
sevinçli bir çocuğun patikalara tırmanışı
toplayıp taşları eline aldığında
uçan bir sözü asıyorum ufuklara
beni hatırlasınlar diye anımsadığım bir yalanı
hayalinizi sevmek için harcamıştım

kızıl uçurumlarda alevlerle yansıyan yankı
düşmeyi düşünüyoruz cesaretimize sığınıp
iki yanımız ağırlaşan acılarla tartıldığında
eksik kalan bir şeyler var
aşk ve sevinç
sevinç ve aşk gibi sonsuza uzayan çelişkiler

üstünü örtüp saklayacaklar bizden
katlanılmaz olan anın güzel uykusu
sahici ellerini ne zaman nasıl kullandığını
ve içinde öpüşerek yol aldığımız
bu ümitsiz çıkmazı hatırlamaya çalışıyorum

sular irkilip hatırlatıyor çiçeklerin gülüşünü
düşen kırık buğularla boğulan ömür
gökyüzüne yol alan bahar şarkısı
camlara tıkırtılar yuvarlayan sesime aldanıp
sakın sevmeye uğraşma beni

hala unutuyorum seyrederken seni
bana beni hatırlat
dokun uykularımı uyandır
kabul et az olduğumu
kabul et kıvranırken dudağımda sana eski kelimelerle.