sözü esnetip bir bahçeye getiriyorum
dış kapıdan buraya doğru uzayan evler
ışıkların ve ağaçların el ele verdiği
uzun uzun masallar
masallar ve insanları

zamanın ötesinde bu anı durgunlaştıran
benlerin algı oyununa hiç takılmadan
ve duygusallık etmeden anlatmak istiyorum
kendi mutluluğunu seyreden biri olarak
mutsuzlukların üstünü örtebilir miyim

bulutların ipiyle ormana sarkan gece
gecenin içinde garip bir düşünce
olgunlaşmış korkuların serseri fısıltısından
gün ışığına yalvarıp mucizeler getiren
içimize ulaşan arzularımız var bizim

biberler tamam kırmızı
yeri sarsan güzellik dışa vurunca anlaşılıyor ki
soran sorgulayan seslerin birleşerek kurduğu
bu akıl almaz sonsuzluğu deşmektense
rastgele rüyalara yenik düşmek daha iyi

perdeler çekilip tekrar ediyor kendini
yani bir oda da baş başa koku ve ahenk
yani yürüyüp bir şeyler toplamaya gidiyorsun
denizden esinlendiğin dalga
köpürüp vururken kayalıklara
veya yüzünü hayal edip
dilinin saçlarıma sarkmasına yol alan patlama
coşan bir sevginin seli değil mi

her şeyi unutup masum bir isteği
böyle göklere çıkarıp sonra al aşığı etmek
kaderimizin ulvi seyri
onun bu niyetine razı olup gülümsemek de
var olmanın gereği.