Ve eşşek aşık olur eşşekliğine aldırmadan bir meleğe...

Bir eşşek!
Bir melek!
Ve kimseye anlatılamayan bir düş!
Genç bir kızın namahremi kadar gizli
Hovarda bir erkeğin hırsı gibi vahşi
Düşer bu şiirin içine ikisi...

Kızıl bir yağmur iner şehre
Dolar eşşeğin yalağına
Valizi baş aşağı edilmiş bir melek
Düşer eşşeğin yatağına
Bakar eşşek!
Korkar melek!
Sırıtır eşşek!

Anlamıştır eşşek, korkmuş melek
Çekilir geriye çıksın diye melek
Melek çıkmaz korkmuştur
Eşşek ağlar, susar melek
Ve aşık olur eşşek
Eşşekliğine aldırmadan bir meleğe...

Anlamıştır melek, aşık olmuştur eşşek
Güler melek, sevinir eşşek
Ama bilmez melek, dışarda yeri yoktur
Eşşeğin sırtına semer vuran çoktur
Oysa ne kaplanlar var dışarda
Daha görememiştir melek...

Anırır ahırda çoşar eşşek
Karşıdan bakar güler melek
Dışarı çıkmak ister melek
Koşar hemen eşşek

Koşar eşşek!
Çoşar eşşek!
Ama unutmuştur eşşek!
Dışarıda çoktur melek...
Anlamıştır eşşek!
Gidecektir melek!
Açar kapıyı gider melek
Ardından bakar ağlar eşşek!

Küsmüştür eşşek!
Bıkmıştır eşşek!
Ölmüştür eşşek!

Ve eşşekliğine aldırmadan
Aşık olmuştur eşşek.
Aynada bakmadan kendine
Aşık olmuştur meleğe...