yalnız biliyor musun bayım
resimdeki bu duruş
ve bu bakış
bana çok şeyler hatırlatıyor.
geçmişe yolculuk edercesine.
uzun ve derin.
geçiyorum kendimden farkında olmadan.
sonra az kanıyor içimde bir yer.
birden gözlerim nemleniyor.
konuşamıyorum boğazımda düğümler.
susuyorum bir süre.
ellerim gözlerimi silerken kalıyorum.
şimdi kapı çalar diye bekliyorum ha la.
ses yok nedense.
gelende yok.
bakıyorum uzaklara
düşünüyorum olmuyor
düşlüyorum oda olmuyor.
kulaklarım seste belki çalar kapı diye.
yok işte gelende gidende yok.
hadi gidenlerin çaresizliğini anlarımda.
ya kalanlar nerede peki.
var mı bilen vefa yok vefa unutulmuş
ses yok işte yok.
nafile bir bekleyiş benimki.
onun için bakıyorum o uzaklara.
yalnızlığıma değil sitemim.
kaybolan insanlığa.
gözyaşlarım mı oda bana kalsın
olur mu bayım.
oda bana kalsın.
o resmi ben çizdim
sen o kadarını bil yeter.
bir resim çok şey anlatır bayım çok şey.