Bugün doğum günüm benim.
Bugün 4 eylül..
Bana her sene birbirinden güzel hediyeler verdiğin gün.
Benim en güzel hediyem sensin dediğim o eskilerde kalan gün.
Seninle tanıştığımız günü de ikinci doğum günüm saymıştım.
İyi ki doğmuşum da senin olmuşum derdim her doğum günümde.
Bana aşkla bakıp, iyi ki benimsin derdin.
En çok 4 eylül ü severdin.
Tıpkı beni sevdiğin gibi.

Ama şimdi yoksun yanımda.
Belki doğum günüm olduğundan haberin bile yok.
4 eylül ün senin için önemini unutmuşsundur belki de.

Hiç gelir miydi aklımıza?
Doya doya yaşadığımız, iyi kiler yağdırdığımız o günleri,
4 eylül geldiği zaman dört gözle arayacağımız.
Hiç bilebilir miydik ayrıldığımız günden sonra,
Gelen her 4 eylül ün hüngür hüngür ağladığını.

Doğum günümü kutlayanlar,
Sevdiklerinle nice mutlu yıllar diyor.
Benim ne sevdiğim var, ne de onunla geçen mutlu yıllarım.
Eskiden gelmesini iple çektiğimiz 4 eylül ün,
Şimdi yüzüne bakan da yok.
Tıpkı senin olmadığın gibi.

Ne suçu vardı ki eylülün.
Suç sendeydi.
Eylülü ağlatan senin yalan aşkındaydı suç.
Beni ağlattığın yetmemiş gibi,
Bide 4 eylül ü ağlattın,
Sırf ben o günde doğdum diye.
Eylül den nefret ettin,
En güzel günlerimize şahit oldu diye.
Sen beni mahvettin,
Sonra nice 4 eylülleri katlettin.

Hiç acımadın bana ve eylüle.
Öldürdün beni doğduğum günde.
Beni ağlattın.
Ve yetmedi,
4 eylül ü ağlattın...