8
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
1355
Okunma
Ağlıyorum.
Sessiz ve hıçkırıklarımı boğarak ağlıyorum.
Gözümden firar eden her gözyaşı,
Kalbimi kıranların özür dileme feryatlarıyla dolu.
Benim kulağım ise kapalı sımsıkı.
Ne duymak istiyorum
Ne de görmek.
Belki de dokunmak kalbime,
Kırık parçaları bulup yapıştırmak istiyorum.
Ağlıyorum sadece.
Belki kaderime,
Belki yaşamak istediklerimi yaşamadığıma.
Acıyla geçen ömrüme mi,
Mutlu olmayı bilmeyen kalbime
Mutluluğu öğretemediğime mi yanayım bilmiyorum.
Kendimi hangi denizlere atayım,
Hangi duvarlara vurayım başımı?
Sahi,
Gözlerimi hangi tarafa çevirsem unutur ağlamayı?
Ya da kalbim nasıl yeniden atmaya başlar?
Ağlamayı bırakınca mı,
Yoksa tekrar nefes almayı öğrenince mi?
5.0
100% (12)
Cevap Yaz