Satılmış bir bozkırın küskünlüğü
Yol olur başıboş dehlizime
Uzağıma savururm taşları
Denizler şimdiye boyanır geç kalır geçmişime
Asi bir terkediştir yazdığım
Kalemin zikredişleri alışkındır acizliğe
Sanki ıslıklar sarınırım rüzgara karşı
Yemlediğim atlar bile koparırken iplerini
O tek ümit bağlı kalır yüreğimde
Gitmek konaklayadursun hızında
ürpermiş bir bakış işlenir içime
Tüm vazgeçişler can bulur
Anlık duraklayışlar yığılıp duvar olur
Bir deli kız küser sakinliğine
Mavileri şekilsiz kalmıştır artık
Kırmızı anlamını yitirdiğinden beri güllerde
Gece emanet etmiştir gölgesini ona
Bakışındaki karanlık bundandır
Bakışımdaki karanlık bundandır
Aşık olsam da yankılara
Dağlara kafa tutmaktır istidadım
Yüreğimin asiliği artık matemlerden sıyrılır
Bir kırmızı hüzün kanar gönlümde
Kırbaçlar inerken üç harf yer değiştirir ansızın
ŞAK--AŞK
Bu yüzden belki hiç durmaz kanım
Asidir vazgeçişim bile...