3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
956
Okunma
Mesela
Yazarken bile
insanın içini acıtan bir şey var bu şiirde.
Ve bir çok mısrası eksik.
Çoğu şey bir yalana karışıyor.
Ellerim anlamını yitiriyor.
Düşünsene mürekkep kokmuyor sayfa araları
Herşey tek bir cümlede bitiyor sanki.
Güvenmek,
Ve sevmek,
Hiç birinde ben yokum.
Gün kızıl sonrarası bir yalnızlığa dönüşüyor
Sessizce ağırlaşıyor bedenim..
Kuytular gri bir iz bırakıyor ardında
Solgun bir gök.
Sonra bir veda busesi düşüyor avucuma
Gecenin sessiz loş ışığında.
Yalnızlık,
Yorgunluk
Hepsi ayrı dili konuşuyor.
Eski bir şiiri okuyorum, eski bir hayat.
Hepsi aynada bir yansıma
Bende bir gölgeyim,
Sadece gölge...
Özge Özgen
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz