1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
628
Okunma
Ellerimde döllenen şiirleri
satır sonuna kıvırıp aldığım günden beri
Kapı önündeki fesleğenleri
daha çok sevmeye başladım
Saç diplerime sürdüğüm boyalar
yüzüme düşerken
Doğum sancısı gibi gördüğüm
o evden
rengi solmuş kelebekler çıkıyor içimden
Göğsüme düşen gölgeleri ifşa ediyorum
Hayat ki, zaman aşımına uğramış bir zencefil saflığında
uyutuyor dizlerinde bizi
Papatyalar yalandan ağlıyor, mesala
Bir ihtimal kamburu çıkıyor bahçedeki orkidelerin
Dal kırılıyor gövdesinden
Rüzgar yere düşüyor
Güvercinler kaş çatıyor saksıdaki çiçeklere
Ben dışında herşey şahane!
Özge Özgen
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz