4
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
929
Okunma
Şimdiler’de
Sahte bir tebessüm birikiyor yüzümde.
Yorgun bir sabahın üstünden
geçerken ayak izlerim.
Kuş seslerini unuttum sanırım.
Ve hayli eskimiş bir zamanın çıplaklığıyla
Dans ediyor yüreğim.
Bir kıvılcım yetiyor,
Sonra bir rüzgar.
Akşama kaç saat var bu uğultunun ardından.
Bu eller, bu kızıl saçlar bana ait değil.
Ve bu solgun yüz
Kaç aynaya yansıyor bir yağmur sonrası.
Tozdan bir gökkuşağı eriyor göğsümde.
Yazdıklarımın, sildiklerimin
Hiç bir hükmü yok aslında.
Ben alışıyorum yavaş, yavaş
Kendi mi bırakıp,
Yalnız kalmaya...
Yalnızlıksa, en acı ölme biçimidir;
Anlasana"...
Özge Özgen
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz