Kuştüyünden yastıklar aldım sana.
Özgür olmalıydın bir kuş gibi misafirlik uykularında
Özlememeliydin maviyi
Bulutlar serpiştirdim yorganına

Seversin
Sade kahvenin koyu içten sohbetini
Yüreğimi demledim yüreğine
Uzun kahvaltılarımızın sonralarına
Şımarık turunç reçeli paşa edasıyla kuruldu sofraya
Gülümsedin ilk tadışında çocukça çok çocukça

Yüreğin diyorum daha bir sarılsın,daha bir inansın isterdim
Önce kendi varlığına
Güzeldin sen,çok güzel
Bir o kadar derin
Ve acıtıyordu canımızı söylemediklerin
Parçalarken ruhunun kadifesini
Yaşamını tanımlayamayanların çaresizliği
Kederleri diyorum ahhh
Keşke filtrelemeseydik

"Gelme"
Nasıl da güçlü bir sözcükmüş göründüğünden fazla
Sessizlerinde öldü ümitlerim
Ki yarına dair ve çicekliydi hepsi
Yargılandık bilmeyenlerin önyargısında
Ne oldu,neden oldu,nasil oldu ,kim dedi
Kanadık ezber soruların kahreden sıradanlığında

Savruldu aklım
Rengi yitik o matruşkaların içiçe geçmiş yorgun anlamınca
Ve matruşka gibiydi bu coğrafyada kimlikler
Kimse içini bilmiyordu önce kendinin

Bitmek olmaz
Olabilir mi
Asla
Seni henüz bekliyordum oysa
Mutluluk bitiyor madem dostum
Bitmeli diyorum artık bu yabancılara dair mutsuzluklarda
Anlasana


Saadet Yıldırım