Sessiz bir farkındalık duruyor aklın orta yerinde
O geciken yolcu
Ben valizlerin unutulduğu eski istasyon
Misaller,meseleler dikene dönüyor bu kurumuş resimde

Dayanmalıydık pek çoğuna göre bu iklime
Kimsesiz büyüyenler dik durmalıdır zaten her zülümde
Öyle demez mi önceki çekenler
Bakıyoruz birbirimize
Özelimizi bırakıyoruz geçmişe
Acı tenli bir çift yağmur kaçkını düşüyor şimdinin kalbine

Ne denir ki
Mayıs böceklerine takılıp uçabilirdik kimbilir
Daha önce tanışmadık
Ve yabancıyız sere serpe gülüşlere

Her samimi sözün ardından kaygılar dolaşıyor
Güvenmek istediğimiz tüm gözlerin
Hayale vuran mavi ferinde
"Güvendiğim dağlara kar yağdı" demeyi öğrenen o ecnebi dediğin insan
Bilmiyordu ki dağ değil kardı özünde
Eylemleriyle
Kendini vurmuştu önce

Acı bulaşıcıdır dememişlerdi
Ve çoğalmadığını sevincin
Yaşayıp öğrenmek gerekirmiş meğerse

Nisanı öldürdük
Sıra Mayısa gelmiş
Ne çare,neye çare

Kendini sevmeyen derman olur mu ötekine
Kitapları doldur mantık arşivine
Sığın hadi bildiklerine

Derler ki
Yüreği sevgi besler

Ve o ilkel ,o süper egon sevgiyi döker tek kelimeyle
BEN
BEN
BEN

Peki ya o
Ya ötekiler
Ne olsun diğerleri