ben sensiz bir hayatı istemedim
bir umut kadar ol bana yeter
rüzgarlar kokunu getirsin
şöyle derinden koklayayım seni
nefesime çekeyim yeter bana

sensiz hiç güneş doğmuyor
hep bir karanlıktayım
bir yağmura yenik düşüyor şakaklarım
sanki göğsümde bir kurşun var, çıkarılmayı bekleyen
belki senin elin değse tenime, tenimde çocuklar gülümseyecek
belki gözlerin gözlerime değse, güneş doğacak bu şehre
ve ben seni bir cinayetin ortasında kaybettim
kalbim sen kaybında

bu gece yine yüreğimin üstünde duruyorsun
bir fırtınayı anımsatıyorsun
çeksen saçlarını yüzümden
yüzümde yağmurlar sel olup yağacak gibi
bense oracıkta seni özleyeceğim

bazen yüreğime sığdıramıyorum seni
nasıl anlatsam, nasıl baksam olmuyor
özlüyorum, bir gurbetteyim sanki
seviyorum, cinayet işlemiş bir mahkum gibiyim
bekliyorum, odam zindan yeri sanki
seni yüreğimin yasaklı sokaklarında
çocukluğumu özler gibi seviyorum
ama benim bir çocukluğun olmadı hiç

ölümle yaşamak arasında bir yerdeyim
yaşamak istiyorum, ama seninle yaşamak istiyorum
sen yoksun, ölmek istiyorum sonra
ve cinayet gibi bir hayat bu benim yaşadığım
ve ben seni bir cinayetin ortasında kaybettim
kalbim sen kaybında

soğuk duvarların çatlaklarından sızan bir rüzgar gibi
göğsünün ortasına kıvrılıp yatmak isterdim
ve yahut kanayan yaralarına kapanıp
bir ömür yaralarına merhem olmak isterdim
ve belki sevdiğim
bu gece göz çukurlarına biriken yağmur olup
bir şehri sular altında bırakabilirim
ve ben seni bir cinayetin ortasında kaybettim
kalbim sen kaybında

ibrahim dalkılıç

22/07/2017
00:30 izmir