bulutları herkes görüyordu
ben gözlerinin içine baktım

siyah bir gökkuşağı giyindiğinden beri
avunmamış şarkılar içiyorum
kanatılmış kuşlar sürüyorum dudağıma
sesine benzer sesler devşiriyorum sessizce

benden topladığın çiçekleri ver onlara
gittiğin yerdeki çiçeksizlere!

gözümün terzisinin sana biçtiği dağ kumaşını örtün
ölümsüz bir gövde kartal bir baş gibi yürü
yürü
çiçeklerimi unutma!

hep uçurum oldun ayağıma
kayaların en hançer öpüşünden
uyku diye kara bir sabahı
çar/mıh gibi
saplaya saplaya
uzak bir ağaç oluyorsun artık
çiçeklerimi unutma!

sen bir camekana yaslıyorsun gülüşünü
kırılan buz bana doluyor
kadife sesinden bir aminle, ruhunla
mezarımı süslüyorum ellerimle
sen bir Akdeniz rüzgarı soluyorsun
soluyor bütün açıklanmış kitabelerin yüzü

perdeler yırtıyorum pencerelerine
gölgeni ezber ediyorum mavi bir sokakta
sana yetişmek için
yetişmek için
s a n a

saatler doğuruyorum günler büyütüyorum
kibrini kırıyorum uzandığın her sözcüğün
boynundaki sevinci çatıyorum kaşlarıma
çiçeklerimi unutma!

yine de kazan istiyorum zayi duran tüm kumarlarını
aksine de kılabilirdim vedalarını
çiçeklerimi unutma!

içtiğim avunmamış şarkıların ağzıyla
kanatılmış kuşların lisanıyla
sessiz harflerin tanıklığında
yine söylüyorum

benden topladığın çiçekleri ver onlara
gittiğin yerdeki çiçeksizlere...

rağmen.