Ölüm yağmurları karanlıkta yavaş yavaş
sonralarım bertaraf olmuş şiirin ucunda
geceden geçen ilkim aşkıma meyyan eylemekte
kaşlarımda dolgun bir siyahlık
uçurumda sayıklayan göğsümleyim
ve sana doğru bir şiir uyuyor
gözlerini açma,utancından uyanamıyor,




gecelere ağır ağır kaçan kara şair
şiirlerinde bir beyhudeliği satıyor dizlerine
tökezleyip yüreğime düşüyorsun
birden bir inilti saçlarının karasında canlanıyor,
buralarda bir kahramanı oynuyorum aşkımın
bütün bakışlarını giyinerek
sokağından geçiyorum göğünün
suratıma indirgenmiş gece ağrılarından irkiliyor kader
alınyazımı Rabbe ram ederek geçiyorum dualardan
ve beyhude geçmişime meyyan hüzünler yakıştırıyorum
şimdiki zamanlara yaklaşan gece,ellerimi
en çok ellerimi kanatıyor
bileklerimden yıldızları kırmızıya boyuyorum
annem şimdi uyuyor,kokusuyla evi boyuyorum
gece artık daha güzel ağlıyor
ah bir yokluğuna alışan sensizlik eksik
yolda gelirken vurulduğu haberini geceden alıyorum,
karanlıklara diz çöken saçlarıma
esrik bir rüzgar değiyor,sanki ölüm burada şakağımda
o kadar yakınlığına göçüyorum ki ömrümün sonunun
is diye betimlenmiş öyküler karşımda beliriyor
masallara konu edinmiş gözlerinin mükemmelliği
meyyan hüzünler sokağıma siniyor
gökyüzüne küsüyorum...
ama o benimle dans ediyor.