Peki hangi suskularda kendimsiz bıraktın beni,
Sana yolumu kaybettiğimden beri
Kayboluşların bahtsızlığıma yeni nesil sensizliklerim.
Hepsi seni kendimsizlikte yok etti.

Beni yolumdan alıkoyan yaz kovanları gecelerime yas ağıtların
Mutsuzluk denen yoksul kelime kadar yoksun her şeyden
Kahkaha tufanların eskisinden de neşeli ve zavallılığıma yatkın,

İçim sadece sensizliğe çürük nergislerle yetimsiz,
Ahıma kalmadı ilkbaharın papatyaları çaresiz,
Suçsuzluğuma yeni nesil suçları aramanda yetinmiştim
Aynı matemde yok olduğumuz kaybedişimsizim,

Ellerim nergislere bütünlüğüyle yapayalnız
Saçların karşımda rüzgarla apayrı eşsiz
Sen bütün nergisler de kalan küçük bir his
Bütün duygularımın hepsi nergis,hepsi sensiz

O kadar yakından susma bana,ben neyim ki nasıl yeneyim seni
Aklım yok olmalı hangi aşkın acımasız şeriatında kestin mahvettiğin aşk sahipliğini..
Peki söyle yok mu olmalıyım yoksunluğunda,yoksa yeniden var mı?
Sana ödediğim bütün gidiş borçlarımı vermeli miyim?
Yoksa yeniden hayallerimde yaşatmalımıyım?