ve göğsüme yuva yapmış bir hüsranın beşiğindesin
hangi yarınlarıma vaaz verebilirim ki artık
gökyüzüme hasret deminden iniltilerimi pekiştirip
sol tarafımdan seni yurduma kahretmekteyim

başka bir sıradanlığa adım attığın ayacıklarınadır kahrolmak
ve sütü yuva yapmış bir kırlangıcın kanadını vurduğun sonbahar
ah geleceğiz bir gün yuva yapmış kırlangıcın son’baharına’una



uçurumdan da düşebilirdin
gözlerimden niye?
ben sana hasreti bu kadar ulvi yapmışken
yüreğimden dokunmak isterken
başka bir elin sırtahi olmana mani olan
ve bir de onun gözlerinden tutup
güzel saçlarınla beraber seni özgürlüğe koşturan neydi?
söylesene benim uçurumlarım özgür değiller miydi?
beraber düştüğümüz anları hatırla semender
ben kuşlardan geliyordum
sen papatyalardan,seviyor sevmiyor bahtına koşuyordun
oysa gözlerime baksaydın görürdün sevmenin somut yalnızlığını
kırlangıçların aşka merhem eylediği nasihatlarla gidiyorum ben
beni bıraktığın bir yaz akşamı sağ yanım
sol yanımsa artık hiç olamayacağın sonbaharım
kışa zaten eksiğiz,eksik kışların zemherisinde
bir yarınım olabilirse eyvallah,
yoksa senden kalan bitap kaderimi kime merhem eyleyebilirim ki?
söylesene senin gözlerin mi yoktu?
yoksa benim yoksul yaşamımın boyutu muydu bu?
şimdi gitmek vaktinin zahiri cümlelerinde
bir de zihar eylenmiş mevzimde,senin yaşamın kurtulmuş karanlığımdan
benim yaşamım zaten karanlığa aitse
beni de kurtarmaya çalışman öksüz bir masalın annesi olmandan mı ibaretti?
yoksa sen her geliyorum dediğinde,
bense göğsümde neşterler taşıyorum dediğimde
gelişini değilde kanamalarımı mı görmek arzusundaydın
şimdiki vakitlerin hangi geçmişlerini oynamak istersen oynadın benimle
artık yücesiz geçmişi silinmiş bir kızın rolünü oynamakta olman
başka bir adamı kandırmaya yönelik değil midir söylesene?
sen kimdin ki benim düşlerime ram edilme şefkatini gördün
söylesene artık belkisiz bir yaşamın son demini oynayan adamı bir daha görebilecek misin?
yoksa onsuzken onu hala başka bir canda perişan mı edeceksin?