Dokunsalar şiiri acıyacaktı
söylemeselerdi ah keşkeler
mevsimlere yadigar eylenmezdi gözler
saçlarında sallanan geceden geçtim ilkin
bana sustuğunu gösteren yağmurlar
mevsimlerinde öldü şairler
kırmızı yağmurlarından geçtim ömrünün
ve sari siyaha aldanan karanlıklardan
saçların kadar güzel hiçbir şey yokmuş
katran karası gözlerin bir de
Çay karasına yemin edebilirim
her şeyden daha güzelsin
ve şiiri çirkinliğime yadigar eyleyip
güzelliğinden içiyorum kaç gecedir
kara bakışlı şairin duruşlarındaki vakurluğa
mağrurluğundan gidilmez mi?
söylesene senin aşık olamamalarin mi büyüktü
yoksa benim sana olan...
ah bunca senedir gönlüne rastlayamamalarima hakaret ederek
ve kaşlarının ince yollarindan geçerek
kara şair gidiyor
ellerini bilinmezliğe vuslat eyleyerek



koca bir mazinin durağında beklemenin
ilki yıkılmaktı
ve acıyarak bakan suretine rastlayamamanın
ilki yenilmekti
geçerek geceden
yemin ederim vardın gerçektin
gözümün önünde biriktin
kirpiklerimde yaşayan düşlerime küfrettin
kırıldı cümlelerinin vurduğu yerden gözlerim
artık kör bir şairin gecesiyim
gördüğüm her karanlıkta varsın
azad edilmeyi dilerim