“Zaman freni olmayan bisiklet gibidir”

Daha dün
Otuz beş yaş şiirini okuyordum.
Zaman nasıl da su gibi akıp geçmiş
Anlayamadım…

Çocuk gibi olmayı isterken
Geriye dönüp baktığımda
Dün bitmiş…
Bugün de geçecek
Umudum yarınlara kalacak
Oysa…
Oysa yarınlar da dünden tükenmiş…

Hep çocuk kalalım istedik.
Bazen de büyüyelim diye dua ettik
… Ve
Büyüdük!
Büyürken…
Hiç farkında olmamışız,
Hayat çizgisi
Belirmiş yüzümüzde çoktan…

Çocuk ruhlu kalalım istedik
Hayatın gerçeklerinden kaçıp
Pembe hayallere daldık.
Oysa hayat çok acı
Kurtuluruz belki hayallerden
Umutlarımız kaybolur gider birden…

Büyürüz, zamanla olgunlaşırız güya
Yerli yersiz sabredemeyiz
Bütün canılar büyür, büyüyecek de
Doğanın kanunu…
Zor değildir aslında,
Zor olan olgunluğa katlanmak…
Gerçeklere sırt çevirmeden
Pembe düşlerin saçmalığını anlayıp
Gerçekleri görmek en doğrusudur
Zaman akıp giderken…

Hayat…
Dümdüz bir çizgi gibi görürüz.
Kim bilir?
Belki de hiç ciddiye almadan
Günübirlik yaşadık.
Engelli yolları burnumuz havada geçtik
Görmedik hayatın gerçeklerini.
Görmezden geldik,
Zorda kalınca da selam durduk…
Dedik ki; insanoğlu bu! Şaşar da beşer de,
Ders almadık ki yaşadıklarımızdan.
Onca imkânsızlıklar arasına
Bir umut diyerek
Nice beklentiler sığdırdık…

Olmayacak duaya âmin dedik
İinanmak istedik
Seçtik en kolayını,
İnanmış göründük…
Geçti… Eski dediğimiz o günler
Kısacık bir zaman dilimiymiş meğer…

Hayat denen engebeli yolda yürürken
Ayaklarımız yaralandı.
Yüreğimiz kâh can kırıkları ile doldu
Kâh kan revan içerisinde kaldı.
Yaralarımıza,
Kendi ellerimizle bastık tuzu gözyaşlarımızla.

Kalabalıklar arasında yapayalnız kaldık
Zor günler yaşadık,
Birbirimizin yanında olamadık istesek de.
Belki bir fırtınaydı kapıldığımız
Habersizdik mahremden, yasaklardan
Sarp dolambaçlı yollardan, ahretten…

Ağlarken birlikte çıkmazlarımıza
Ortak payda da buluştuk
Değişti hayatlarımız ve
Hayatımızın akışı…
Bundan sonrası da olmayacak.
Ya da daha hızlı
Belki de daha kısa…
Ama biliyorum ki çok yorucu olacak…

Kim bilir yine göz göze geleceğiz
Bakışlarımız donuk
Kör ve manasız
Neden diye soramayacağız!
Sormuş olsak bile,
Nasıl anlatacağız?
Kelimeler anlamını yitirmiş olacak
Yarınlarımızda…
*
…Ve
Sen ve ben…
Biz yani…
Harf-harf eksileceğiz
Ben yine şiirler yazacağım
Defterlerim okunmamış şiirlerle dolacak
Olmayan senli cümleleri telaffuz edemeyeceksin
Dilin lal olacak.
Cümleler kuramayacağız
Dize-dize, satır-satır susacağız.
Çaresiz
Zamana alışacağız…


Mustafa KARAAHMETOĞLU
26.03.2017