Gözlerimden kan damlıyorsa
Bil ki sana olan özlemlerime
İçimi kor ateş gibi yakan hasretine
Duygularıma gem vuramayıp
Sensizliğe ağlamaktan gözpınarlarımın kurumasındandır…

Sana söz veremiyorum
Damarlarımda bir damla kan kalmasa da
Kurusa da göz pınarlarım
Gece gündüz demeden sen hep içimde olacaksın
Kanımın son damlasına kadar sensizliğe ağlayacağım…

Bilsem boğulacağımı acılar denizinde
Kulaç atacağım hep sana doğru
Yüreğinde ki nokta kadar adaya sığınıp
Hep sende tutuklu kalacağım.
Kan kusacağım sensizliğe…

Sensiz nefes alamayacağımı bile bile
Hayata küsmeyeceğim
Ve
Kendi ipimi çekip
Sallanırken bedenim tavandan
Sen o cümleyi söyleyene kadar
Sonsuza dek hep susacağım…

Susup ses etmediğim zamanlarım da
Susmayı erdem bilip, pes ettiğim zamanlarım da vardır
Bu da asaletimdendir
Bir kelama verilecek bin sözüm olsa da
Verecek cevabım yoktur
Olduğu halde susuyorsam tehlikelidir
Bu da nezaketimdendir…

Eğer susuyorsam
Dört duvar arasına kapanmışsam
Bilki nefesim çaresizlik kokar
Etrafımı kuşatır
Yüreğimin derinliklerinde ki umutlarımı sömürür
Yaralarımı kimse saramaz
Gözlerime bakarsan anlarsın
Yeter ki bakmasını bil
Yüzümde kırılmış olmanın hüznü
Dinledikçe kendimi
Düşündükçe susuyorum…

Loş odama anahtar deliğinden sızan ışık
Duvara vuruyor silüetim
Tek başınayım
Gölgemle iki kişi olmuşuz
Ha birde yalnızlığın ustası
Söyleyecek bir şeyim yok aslında
Ya da söylersem çok üzüleceksin
En güzeli dilim lal olsun
Dudaklarıma kilit vurup susuyorum


Mustafa KARAAHMETOĞLU
20.01.2017

Buğulu sesi ile şiirime can veren sevgili kardeşim Funda SAĞLAM’a teşekkür ederim..