Beynimde fırtınalar kopuyor sessiz sessiz
Yürüyorum sanki mayınların üzerinde
Ürkek ceylan gibi attığım her adım
Korkularım var
Bir felakete sürükleyecekmiş gibi

Konuşmuyordum
Susmuştu beynimdeki düşünceler
Haykırmak istiyordum bazen
Nafile; lal oldu dilim,
Boğazımda düğüm düğüm oluyor
Anlatmak istediklerim
Anlatamıyorum
Cesaretimi toplayıp
Yeter artık diyemiyorum

Yeter artık bende sevmek sevilmek
Doyasıya yaşamak
Nefes almak istiyorum
Bana “seni seviyorum” denildiğinde
Korkular biriktirdim kendimce
Kıramadım belki gururumu inadımı
Yaklaştıkça bana
Kaçtım sevgiden aşk’tan ve kendimden

Ne kadar zordur?
Mutlu olma ihtimalini elimizin tersiyle ittirip
Sırtımızı dönüp gitmek
Her susuşum bir cevap
Sabrım ise duam olsun canımı yakanlara
Hapsetmiştim duygularımı
Çıkarsınlar mahkemede hakim karşısına
Son duruşması yapılsın
Son sözüm, beratımı istiyorum
Benimde yüreğimin hazanı bitsin
Bahar gelsin yeşersin sevgiler

Yağmurda sırılsıklam ıslanıp
Kuytu bir köşe aranır ya
Bende yüreğiyle sarıp sarmalayacak
Nefesinin sıcaklığıyla ısıtacak,
Yüreğim karanlıktaydı aydınlatacak birini aradım
Ne yeminler etmiştim uzak durmuştum ben aşk’tan

Sahraa/Ayşen DAŞKIN

Şiirime ses olan sevgili arkadaşım Mustafa KARAAHMETOĞLU’na teşekkür ederim.