Saçaklardan damlayan
Yağmur damlaları gibiydi
Kirpiklerimden düşen gözyaşları
Güzeldi seninle her şey
Geçen saniyelerle sınırlıydı her an’ımız...
Ne keşkelerim oldu ne de pişmanlığım
Çat kapı geldiğinde Mutlu olduğum gibi
Vedasız gidişin de o kadar koymadı bana
Alışkanlık yapmıştı delice sevip de terkedilmek...

Çöl sıcağında yakar gibi
Kor ateşte bırakıp giderken
Sol yanımı ayazda bıraktın.
Zemheride düşen çiy damlası gibi
Saçlarıma düşen kar tanesini andırır
Sensiz geçip giden günler, haftalar
Aylar… Hatta yıllar...
Olsun çok şey öğrendim senden
Severken terkedilmeyi
Gülerken ağlamayı
Mutsuzluğu, umutsuzluğu
Hayalini bile kuramadığım
Duyguları da seninle tattım...

Yokluğunda yalnızlığı öğrendim.
Erkekler ağlamaz derdim
İlk defa gözyaşı döktüm
Ve
Umutsuz sevdadan uzaklara kaçtım
Bırakmadın kendi halime
Gölge olup takıldın ardım sıra
Gitmeme rağmen senden
Seni bende bıraktın
Nasıl başardın kalmayı?
*
Şimdi deme bana unut diye,
Unutulmuyor bir kere sevince
Kendini kandırıyorsun, unuttum sanıyorsun
Oysa anılar peşimde bırakmıyor
Keşke görebilseydin bendeki deni
Anlasaydın beni
Çat kapı geldiğin gibi
Ansızın gitmezdin...

Mustafa KARAAHMETOĞLU
16.01.2019 (21.01.2020)