İçinde sen olmayan umutlarımı
Yele verdim
Hayallerimden de vazgeçtim
Tek gerçeğimsin
Kilit vurdum
Rüyalarıma açılan tüm kapılara
Destursuz kimse açamayacak
Bu yürek
Beklemekten yosun bağlasa da
Başkaları
Uykularımı bölemeyecek
Giremeyecekler sana ait dünyama
Senin ekseninde dönerken
Beklerim uykularımda
Belki düşlerime gelirsin diye
Ama sende yoktun...

Sabredemedim
Sabrın sonu selamet olmuyormuş
Öğrendim beklerken
Dayanamadım geldim kapına
Nuh nebiden kalma
Vurdum tokmağına
Ses veren yok içeriden
İttirdim ahşap kapıyı
Sessizliği
Küflü menteşelerden çıkan
Gıcırtılar bozdu
Uzattım başımı
Kapı aralığından
Aradı gözlerim seni
Her yeri toz kaplamış
Her yer örümcek ağı
Geldim kapına tıkladım
Ama yoktun...

Daldım derin hayallere
Gittim çok gerilere
Her zamanki gibi
Hoş geldin demeni bekledim
Oysa
Sessizlik hakimdi etrafa
Hafızamı zorladım
Neydik biz?
Sen ben
Ben sen yoktu
Bizdik
Sende sen
Bende ben olup
Yalnız kalmayacaktık
Sen bende
Ben sende olacaktık
Bir umut diyerek
Son kez vurdum kapı tokmağına
Ama yoktun...


Mustafa KARAAHMETOĞLU
14.09.2017 (15.01.2020)