AYIN KIRK DOKUZU

Bugün ayın kırk dokuzu
Kırk ikindi yağmurları gibi
Gözlerim yaşlı.
Gidiyorum ellerim kelepçeli
Bekleme beni
Dokuz ayın çarşambası bir araya geldiğinde
Dönerim belki…

Yokluğunda
Demir parmaklıklar kapanacak üzerime
Ranzalar saracak bedenimi
Belki senin kadar ısıtmayacak!
Kim bilir
Yakıcı sıcakta buz gibi demirler
Parmaklarıma yapışacak.

Dedim ya
Bugün ayın kırk dokuzu
Bekleme beni
Dokuz ayın çarşambası bir araya geldiğinde
Dönerim belki

Koğuşumda dört duvar yalnızlığım
Avluda gökyüzü ve sadece ben.
Unuttuğum günleri
Attığım çentiklerden anlarım.
Her ayın kırk dokuzu gelince
Her ne kadar ay’ın çıkışını görmesem de
Diz çöker niyaz ederim.

Gökyüzünü ve ay’ı hayalime alır
Dua eder, dilek tutarım.
Prangalı ayaklarım toprağa basmadan
Beton ile sevişirken
Sen bekleme beni
İnsanlığımı kaybetmezsem
Dokuz ayın çarşambası bir araya gelip
Kırkikindi yağmurları dindiğinde
Dönerim belki…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
17.04.2019 / 13.12.2019