Kalabalık şehrin
Loş sokaklarında kaybolduğuma bakmayın
Yalnız olmadığımı
Çilingir sofrası kurunca anlarım.
Meğer tek başıma
Kimlerle içiyormuşum.
İlk iki kadehi mutlaka fondip yaparım
Öyle ya bir an önce kafayı bulmam lazım.
Serap görmeye başlayınca
Öncelikle kaygılarımla konuşurum
Dün geçti gitti
Bugünde değişmez kural böyle oldu
Yarını düşünürüm.

Yürüdüğüm yollarda hep bir başınaydım
O’na çıkacak yolları düşlerdim
Küçük bahçeli bir evimiz olacak
İçinde cıvıl cıvıl çocuklar
Ama gel gör ki,
Tüm yollar çıkmaz sokak
Düşlerimle yüzleşirken
Korkularım had safhaya çıkar…

Kimden neden korkuyordum
Kaybedeceğim ne vardı
Bir türlü içinden çıkamıyorum.
Keyfimin kahyasına danışmak istiyorum
Karşıma yalnızlığım çıkıyor
Ve elbette uçsuz bucaksız hayallerim
İçime kapanıp,
Sessizliğe bürünüyorum.

Düşünüyorum da
Keyfimin kahyası bir var bir yok
Tadı tuzu eksik benzer bana
Yalnızlığım en vefalı dost
Her an yanımda
Hüznüm gibi

Düşünmek istemiyorum
Düşündükçe daha çok özlüyorum
Gönlüm hüzün dalgaları arasında
Alabora olunca,
“Dur! Dur ne yapıyorsun
Cesaretini topla” diyorum
Bir fon dip daha
Meğer cesaretim kırılmış
Çaresizliğim baş rolde oynar.

Hiç bu kadar naçar kalmamıştım
Gecenin bilmem kaçı olmuş
Duvardaki saate bakıyorum
Kendi halinde yoluna devam ediyor
Ben kesif kokulu odamda
Kaybolmuşum
Ne yapsam
Ne kadar dil döksem
Laf dinlemiyor yüreğim

Bir başıma oturmuştum çilingir sofrasına
Kalkarken baktım ki
Hiç de yalnız değilmişim.
Kaygılarım
Düşlerim
Korkularım
Yalnızlığım
Sessizliğim
Hüznüm
Deli cesaretim
Çaresizliğim
…ve laf dinlemeyen
Yarım kalmış yüreğim...

Elimden bir şey gelmez
Bir o yana
Bir bu yana
Gün doğarken
Duvarlarla sevişirken yumruklarım
Vurup kadehin dibine dibine
Söverim her şeyin gelmişine geçmişine..


Mustafa KARAAHMETOĞLU
05.07.2020