GEMI ILE DENIZIN AŞKI
O gemi limandan kalkalı sekiz ay oldu,
Fırtınalarla boğuşurken battı da gitti.
Artık kendisine yeni bir yol buldu,
Geminin denize olan aşkı,
sizin sayenizde bitti.

Onu durduramazdı hiçbir fırtına,
Tonlarca yük yapıp vursan sırtına.
Olurda birgün onu soran olursa,
Çekmiştir kendini,
suyu olmayan ıssız bir rıhtıma.

Dalgalarla boğuşmaktan yorgun,
Denizler ona, o denizlere dargın,
Gökte uçan martılara bile kırgın,
O gemi inanın artık,
En dipsiz okyanuslara sürgün.

Günden güne daha fazla su aldı,
Kimle yola çıktıysa, hep yolda kaldı.
Onunda birçok hayali vardı,
Ama o gemi hangi denize çıksa,
oralara kar yağardı.

O geminin denize olan aşkı asla bitmezdi,
O gemi, o denizde boğulsa da, hiç farketmezdi.
Gemi öyle çok seviyordu ki o denizi,
Böyle bir sevdayı anlatmaya,
harfler bir araya gelse, kelimeler yetmezdi.

Ha şimdi gemiyle denizin aşkı ne mi oldu?
Gemi yorgun düştü, deniz duruldu...