KAVURMUYOR YÜREĞİMİ HİÇ BİR ŞEY
SENİN YOKLUĞUNUN VURGUNLARI KADAR

Sen bilemezsin
Yürek vurgunum
Şimdi dar ve ıssız arka sokaklar anlar
Çay bahçelerindeki masalar anlar
Tadına alıştığım açık çaylar anlar
Ruhumun titreşimlerini

Sen bilmezsin
Gül kurusum
Benim toprağımda ekilmedin sen
Boy vermedi benim toprağımda başakların
Sulanmadı çiçeklerin benim arklarımda
O yüzden anlayamazsın beni sen

Dağlarımdaki çakır dikenleri bilir
Mor salkımım
Sensizliğimin acılarını
Ey bahar çağlayanım
Üveyikler bilir yokluğunun sızılarını
Sen bilmezsin
Kavrayamazsın sen
Yokluğunda yediğim vurgunlarını

Nasıl sen yoksan
Karanfil ruhlum
Deniz ve yosun kokmuyorsa İstanbul
Yağmıyorsa karlar Uludağlara
Yeşermiyorsa çimenler baharlarda
Şimdi öylece kaldı ruhum
Işımıyor artık etrafına
Tükendi direnmeleri ömrümün

Bilemezsin ki
Güz vurgunum
Sensizliğin soğukluğunda
Gün devrilirken son kez ötelere
Ne eylül hazanları
Ne sonbahar zemherileri
Senin yokluğunun vurgunları kadar
Kavurmuyor yüreğimi
Yürek vurgunum…
Faruk ANBARCIOĞLU