bazen sesinle konuşurum karanlık bir odanın içinde
bazende sesin benimle konuşur
odamdan içime düşen bir gece’yim ben
bütün yıldızlarda seni arıyorum
üstelik odama sızan kuş sesleriyle sevişiyorum

bir şehrin bütün ışıkları birden üstüme söner birazdan
ama bir şiirin direncinde bulurum seni
bir papatyanın son yaprağında
sonra her an kaybetme korkusundayım
ve seni her an bulur gibi seviyorum

gün gelir yokluğuna sarılırım
gün gelir resimlerde saçlarını okşarım
gün gelir hayalinle sevişirim
ama soluk soluğa seni özlerim

göğsümün üstünde duruyor ellerin
bir sabahı uyandırır gibi seviyorum seni
sen bir uçurumda duran kardelen kadar uzaksın bana
bense güneşin doğuşu kadar seviyorum seni

bazen imgesi bozuk bir deniz dalgasına kapılıyorum
senden bin asır öteye sürükleniyorum
sonra gözlerimi açıyorum
göğsüne konan bir serçe oluyorum
bir dokunsan sevdamı haykıracağım biliyorum
bir dokunsan gökyüzü bizim olacak

şimdi tamda seni özlemekle meşgulüm
içimi teğet geçen mutluluk
şu sol yanıma batan kurşun
şu ok
şu ateş

göz gözü görmeyen bir sağanağın
geceme yağdığı
sen altında kaldığım
bir bulutum ben
göğe tutunurum
elim bir boşlukta
seni arıyorum

ibrahim dalkılıç

01/06/2017
22:35 izmir