Sevdiğim yüreğime ikindi ağzından lal dökenim nerelerdesin .Hani tan kızılı saçları güneşin bahtıma doğan gülcükleri gamzelerinin düşlerimde huşusu gecenin yıldız yıldız şafak sancılarıma yağan.Ah sevdiğim pembe kurdelalı çocukluğum hayallerim türkülerimin kırık melodisi neredesin.Hangi yaban elde kimin karagahındasın.Söyle kuşlara sussunlar ötmesinler saçklarımda maviler esmesin gönlümün ısısız diyarlarında ben bende değilim artık söyle sussun tüm şarkıları bülbüllerin.Yağmasın güln dudağına çiseleri göz pınarlarımın artık ıslatmasınlar Yakamozların göğüs sızını..Sen alıp kendini öylece gittinya benden beni böyle tek ayak zerinde ustura sırtlarında bıraktınya açmasın çiçekler doğmasın güneş ötmesin kuşlar uçmasın martılar maviliklerine göğün…Ben karanlığın derinliklerinde mapus ağır yaralı kayıp kefensiz ölü canı çıkmayan ruh.Ben beni unuttum bu kuyularda canımdan geçtim bir seni unutamadım ya sevdiğim varsın isterse her gün bahar olsun yarınlarıma sen olmadıktan sonra sahi ne yazar…Bu şiir bana bunları hissetirdi sevgili üstadem çok dokundu bana.Şöyleki daha şirin ilk mısralarında öylesi bir büyünün esaretine giriyor ki insan ortalara doğru iyiyce şoklanıyor şöyle bir kalakalıyor..İçinde derin bir sızı yer yer göz pınarlarının taşkınlığı ve garip bir yalnızlık hissiyle sudan çıkmış balığa dönüyor insan…Şiirin bende derin efsunlar uyandırdı şairem yüreğinize sağlık..sevgimdesiniz...

BEN GEÇ DE OLSA GENE GELDİM SİZE YORUM BIRAKMAK İÇİN,
Gözlerinde baharları beklerken içindeki harekete geçen cemreler ise
yüreğinin hücresine yayılan sevgi sevdana ne sular akmak ister ne de durur.şiirinizin akıcılığında yaşam hücrelerine işlev ederek yoğun bir çağın özlemi ile bütünleşen şiirinizi kutluyorum..
Düşünürken şiirle ilgili veciz bir söz müsaade buyurursanız ?
İnsanoğlu kainat dediğimiz bütünün bir parçasıdır zaman ve mekanla sınırlanmış bir parça kendi benliğimizi, düşüncelerimizi ve duygularımızı her şeyden soyutlanmış hissediyoruz, ve buna bilincin yarattığı bir göz yanılsaması denebilir. Bu yanılsama bizi kişisel arzularımıza ve en yakınımızdaki birkaç kişiye olan bağlılığımıza hapseden bir cezaevi gibidir. Görevimiz, şefkat evrenimizi tüm canlıları ve bütün güzelliğiyle doğayı da kapsayacak şekilde genişleterek, kendimizi bu ceza evinden azat etmek olmalıdır. İnsanoğlu varlığını sürdürecekse kainat evreninde varlığımızın yaşantınızın hayatımızın iyilik yönleriyle yönlendirmemizi geçici bu alemden ebedi saadetin yoluna girmek zihniyete ihtiyacı vardır..ENVER ÖRSOĞLU.